15 en 16 september

Vandaag nog even een bezoekje in het ziekenhuis. Alles werd gelijk nog even gecontroleerd. Bloeddruk was oké, dus ik mag vliegen. Het gips is aan de zijkant losgesneden en een frommelig rekverband houd de boel op z'n plek.

16 september

Vanmorgen kwam Putu voor de laatste massages en ze heeft gelijk de nagels van Bea gelakt en voorzien van mooie bloemetjes. Na een laatste portie Nasi Goreng werden we opgehaald. Putu had de krukken weer mee genomen en het viel toch wel tegen hele einden lopen op het vliegveld met los gips en wat zijn er dan een trappen. In Jakarta hebben we een rolstoel geregeld, met chauffeur. De ging stukken beter, maar je voelt je wel bezwaard. Vooral als je nog even wil roken en hij staat buiten maar te wachten.

Onze vakantie zit erop. Dag paradijselijk Bali. Dag Putu, Wayan, Yuki en Lisa. Bedankt John en Ans. Dag Vinkie en Wit borstje, we zullen jullie kinderen niet zien. Dag obertjes die iedere morgen ons ontbijt brachten Dag Swastika en Sanur. We komen zeker terug.

17 september

Na een lange vliegreis zijn we weer thuis. Kou en regen. 's Middags even naar Alkmaar geweest voor nieuw gips. Zoals ik al vermoede was het been verkeerd in het gips gezet. Te dun, te laag. Hierdoor heb ik oedeem in mijn kuit. Een enorme ballonkuit. Al met al, nu een gipsbeen tot onder de knie. Wel de geweldige kleur paars gekozen en van het begin af aan beginnen. Maar wel met een goede rubberen zool. Nu pas kom ik achter mijn beperkingen, maar moet voorlopig nog geduld hebben.

Eind van ons reisverhaal en weer sparen voor een volgende reis.