13 september

Vanavond werden we opgehaald door Wayan en de kinderen om op bezoek te gaan bij John en Ans. Wayan had de hele dag al staan koken en dat gingen we gezamenlijk opeten bij John en Ans.

Wat een prachtig huis hebben ze, echt Balinees, met een zwembad en een huiskamer op het dak. Na een aantal vakanties op Bali besloten ze hier te gaan wonen. Ze hebben via een ingewikkelde constructie het huis laten bouwen op een stukje grond in Sanur. Inmiddels wonen ze hier 7 jaar en hebben zich goed aangepast. Ze hebben de taal geleerd en wonen in een balinese wijk. Om jaloers op te worden.

Het grappige is dat ze jaren in st. Maarten hebben gewoond. Terug gaan naar Nederland is voor hun absoluut geen optie meer. 1 maal per jaar doen ze dat nog voor familiebezoek, maar vinden het te koud.

De maaltijd was gezellig en overheerlijk. De namen van de gerechte kan ik niet onthouden, maar wat ik wel onthouden heb, zijn de gefrituurde aaltjes, die ze in de rijstvelden vangen.

Piet heeft na afloop nog even geholpen met de afwas.

Het maken van kleding is niet gelukt. Aan het eind van de Ramadan gaan de meeste moslim Balinezen terug naar hun dorpjes om dit te vieren. Ze weten nooit precies wanneer ze terug komen. Alle tailors zijn nog weg. Dus ga ik thuis zelf wel aan de gang. Want het is zonde van de stoffen die ik gekocht heb.

Vandaag gaan we met z'n allen naar Putu haar dorp, waar een ceremonie is. Het eerste varken wordt geofferd en opgegeten, zodat de rest verkocht kan worden. Hierover meer verhalen in de volgende editie.