10 september

Gelukkig is Piet weer hersteld en ik kan weer redelijk zonder pijn lopen.Tijd om op pad te gaan dus.

Wayan ging met ons naar Kuta. Dit is een vreselijk drukke toeristische stad is, waar veel jongeren hun vakantie vieren. Allereerst even naar een stoffenzaak. Ik keek mijn ogen uit, zoveel stoffen heb ik nog nooit bij elkaar gezien. Een paar stoffies uitgezocht, zodat Putu haar vriendin hier iets van kan maken. Daarna op naar het Hard Rock om Piet zijn collectie aan te vullen. Wayan was nog nooit in het Hard Rockcafé geweest dus we besloten er met z'n 3^e te gaan eten. Hij genoot van het Amerikaanse eten en overdreven gedoe.

Voor 3 euro hebben we ook een gedeelte van onze kleding laten wassen,zodat we de laatste dagen weer fris door Bali wandelen.

11 september

Vandaag is het einde van de Ramadan, dat met een groot feest gevierd wordt. Alhoewel maar 20% van de bevolking Moslim is, zijn er veel winkels enz. gesloten. Maar bij het zwembad hebben we hier natuurlijk geen last van. Voor ons doen zijn we nog niet zo bruin, want je laat het wel uit je hoofd om te bakken in de zon. Veels te warm. Mike heeft in Alkmaar geregeld dat ik vrijdag weer nieuw gips kan krijgen. Want de dag voor mijn vertrek gaan ze het aan de zijkanten opensnijden en doen rekverband om het gips heen. In het vliegtuig zwellen je voeten vaak op en om beknelling tegen te gaan doen ze dit. Om niet te lang te lopen zo,ga ik voor de laatste 4 weken gelijk maar een nieuw gipsie halen en dan wel met mijn voet in de goede stand.

Nog benieuwd hoe het met Vinkie en Witborstje is? Het nest is klaar en ze zitten na 2 nachten proefkamperen te broeden in het nest.( Zie Foto)

12 september

Wayan kwam ons vandaag weer halen. Richting Ubud gingen we deze keer. Eerst stopte we bij een familie die koffie verbouwen en waar we allerlei verschillende soorten geproefd hebben. Ook 2 soorten thee. De luwakkoffie is een speciale koffie. De bonen worden uit de plant gegeten door een beest( naam kon ik niet onthouden) en later weer uitgepoept. Dit doen ze alleen 's nachts.'s Morgens worden ze geraapt. Deze koffie is erg duur, omdat de dieren zeldzaam zijn. Vroeger vonden de eilandbewoners ze een plaag, omdat ze de planten kaal eten, maar in Amerika was dit al een specialiteit. Toen ze dat hier ontdekte, besloten ze dat ze het maar zelf gingen verkopen. De koffie is hier ondanks ze het zelf verbouwen evengoed redelijk aan de prijs.

Daarna naar een kunstgalerij geweest waar vine-art wordt geshowd en verkocht. Na deze een opleidingsschool bekeken, waar jongeren leren schilderen.

Na een overheerlijke lunch, o.a. gefrituurde eend met uitzicht over de sawa's, zijn we in Ubud naar een overdekte markt geweest. Hier wat souvenirs gescoord. Als laatste gingen we naar een familie die zich bezig houd met beelden maken van hout. Maanden zijn ze soms bezig met 1 beeld van het liefst kwalitatief goed oud hout. Heel verfijnd. Maar sommige stukken ook enorm aan de prijs. De moeder van de familie gaf ons nog een rondleiding door hun woonerf en was erg trots dat ze een beetje engels sprak.

Zo weer een dag voorbij helaas. Morgen gaat Wayan voor ons koken bij John en Anna.