5 September

Je denkt dat gips de oplossing is van alle problemen, maar niets is minder waar. Volgens de arts kan ik er op lopen, maar dan moet hij mijn voet wel in de goede stand zetten. Daarbij heb ik nu meer pijn dan zonder gips. Maar misschien hoort dit zo de eerste dagen. Ik heb hier geen ervaring mee. We hebben de plaatselijke schoenmaker gevraagd of hij een rubber zool wil maken, in Nederland krijg je die. Maar hier natuurlijk niet. Helaas de schoenmaker heeft geen tijd. Ze hebben een groot feest. Morgen maar kijken of we dit anders kunnen oplossen.

Piet gaat zo een take a way voor me halen. Je krijgt dat hier in een vetvrij papiertje. Zie foto. Robertjan speciaal voor jouw zet ik er nog wat meer eet foto's op.

We zijn vanmorgen naar beneden verhuisd. Als verassing kwamen Putu, Wayan en de kinderen op visite. Ze namen heerlijke cake en verse ananas mee. De kinderen vermaakte zich uitstekend met de computer. Volgende week zondag komen de kinderen weer en gaat Piet ze dingen op de computer leren die ze nog niet beheersen.

Oké, Wayan en Putu.

Beide zijn opgegroeid op een boerderijtje. Bij Wayan hadden ze 12 kinderen en ze waren erg arm. De vader had geen eigen grond, maar een klein stukje gekregen om zich te onderhouden. Inmiddels zijn er 6 kinderen overleden. Wayan heeft zijn hele leven hard moeten werken, zo ook nu. Van werken in een restaurant tot taxichauffeur of klusjesman. 5 jaar geleden heeft hij een Nederlander ontmoet John. Die getrouwd is met Anna. Ze schijnen bij ons uit de buurt te komen, maar Wendy dat weet jij het beste. Zodra ik mobieler ben gaan we bij ze op visite, want inmiddels wonen ze hier in Sanur. Misschien later wat meer over hun leven hier.

Wayan heeft toen hij jong was een stuk grond gekocht. Iedereen verklaarde hem voor gek, maar inmiddels is zijn grond heel wat waard. Hij verbouwd hier van alles op. Wat hij weer deelt met zijn familie.

Putu werkter vroeger als naaister, maar heeft nu een goedlopend massagebedrijfje. Daarnaast zorgen ze beide voor John en Anna. Hun dochters zijn 12 en 7 jaar. Beide intelligente kinderen. De oudste is nr. 3 van de klas en de jongste nr. 1. van de klas. Nu denk je dit komt allemaal wel goed. Dat werkt hier niet zo. Voor alles buiten het basis onderwijs moet goed betaald worden. Computeronderwijs is niet standaard en zo nog veel meer dingen die voor ons gewoon zijn. Intelligent of niet de ouders betalen voor al het extra's. In hun geval lukt dat niet altijd, maar ze proberen het wel. Al baart de toekomst wel zorgen voor ze. Een oude dag voorziening bestaat er niet. Alleen de zoons betalen voor hun ouders. Zo ook Wayan is verplicht een gedeelte af te staan aan zijn moeder.

Als je hier bij de overheid wil werken, moet je geld betalen. Geschikt of niet, als je geld heb kan je je inkopen. Het zal nog lang duren voor het systeem hier veranderd.

Ik hoop dat ik jullie nog meer kan vertellen over het leven op Bali.