3 september

Vanmorgen om 5.30 uur was onze wake-up call om naar de boten te gaan. We kregen een life-vest om en stapten in de boot. De boot was erg smal met aan beide zijde een bamboestok.

Heerlijk vaarden we op de dolfijnen af in de hoop dat ze er waren Dit is niet altijd het geval. De zee was erg kalm en we hebben prachtige foto's gemaakt van de zonsopgang.

Vele bootjes met toeristen stevenden op het zelfde doel af. En niet voor niets. Hele scholen dolfijnen zwommen er lustig op los. Ze maakte duikelingen en soms met hun baby's. Vele foto's gemaakt. Gelukkig hadden we een goede kapitein die regelmatig uit de drukte van andere boten weg vaarde en zo ons soms een privé show liet zien, totdat de andere boten het in de gaten hadden

Er zat nog een Brabander op onze bootje die van zijn hotel koffie en gebakken banaan had mee gekregen. De kapitein legde de boot midden op zee stil, zodat we daar onder het genot van... heerlijk konden ontbijten. Na 2 uur was de tocht voorbij, maar zeker de moeite waard.

Nu iets wat minder DOL- FIJN is. Bij het instappen op de boot belanden mijn voet tussen een houten vlonder in de boot en de wand. Dit deed enorm zeer en er kwam al snel een ei aan de zijkant van mijn voet. Maar bungelend met mijn voet in het water dacht ik dat het zo wel over zou zijn. Bij het uitstappen uit de boot kon ik niet meer op mijn voet staan en verging van de pijn. Maar goed..... niet getreurd. Al hinkelend weer naar de auto en op pad. Wayan kwam om 9.00 uur al bij onze kamer, waar we eerst nog een tijd hebben zitten kletsen om vervolgens onze tocht voort te zetten. Helaas viel de hele planning van een wandeling door de rijstvelden, bezoek aan een koffieplantage en Ubud in het water, omdat ik niet meer mobiel ben. Maar onderweg nog wel genoten van al het mooie uitzicht wat je hier op het eiland hebt en niet te vergeten de verhalen van Wayan over zijn leven en dat van zijn familie. Maar op een rustiger tijdstip een verslag hiervan.

Om 14.00 uur weer terug in het hotel in Sanur. Veel van het personeel erg bezorgd. Omdat we een kamer op de 2^e verdieping hebben werd gelijk aangeboden om te verhuizen naar beneden, maar dat kan altijd nog volgens ons. We krijgen nu voortaan ontbijt op onze kamer en de dokter werd gebeld. Deze kwam langs en inspecteerde de boel. De kans op een breuk in mijn voet is aanwezig en hij gaf mij eerst medicatie om de zwelling tegen te gaan en ik mag 24 uur zo min mogelijk lopen en met mijn been omhoog. Morgen om 16.00 uur komt hij weer langs, als de pijn enz. niet verminderd is moet ik voor een x-ray. ( We zijn ervaren)

't Ja, jaren reis je en heb je niets en nu 2 vakanties met blessures. We klagen niet hoor, ook hier halen we het positieve weer uit. Een dag rust met verwend worden is ook vakantie.

Putu stuurde net een SMS, ze komt zo op viste. Dus morgen w.s meer verhalen.